Selecteer een pagina

Een zweethut. Ja, daar had ik wel eens van gehoord. Ook had ik hier en daar naar wat ervaringen gevraagd. Maar wat het nou écht inhield… Ik wist niet goed wat ik kon verwachten toen ik afgelopen zaterdag aan kwam op het terrein van De Veenkuil in Bant.

Mijn nieuwe leven

Soms vind ik het heerlijk om een tijdlang in de auto te zitten. Muziekje aan. Verstand op nul. Zo ook die zaterdagochtend. Dat gaf mij de tijd om na te denken over mijn intentie voor die dag. Op 29 januari jl., op mijn 37e verjaardag, is mijn nieuwe leven gestart. Een leven dat ik in volle vrijheid leef. Ik ben eigen baas. Echte werkdagen bestaan niet meer. Ik deel mijn dagen in met yoga, met mijn gezin en met doen wat ik écht leuk vind en waar ik goed in ben. Daar verdien ik dan ook nog mijn geld mee.

Mijn nieuwe leven is overweldigend. Ik blijk in zo’n flow te zitten dat de dingen die ik in mijn hoofd bedenk even later real life uitkomen. De kernwaardensessies zijn een enorm succes! De vrijheid, de waardering en de voldoening zijn overweldigend. Toen ik dit een tijd geleden ter sprake bracht bij Dion zei hij; “Wen er maar aan.”

“Dit is het nieuwe normaal.”

En dat ‘Nieuwe normaal’ houd ik er in: het helpt mij om de boel te relativeren, om te vertrouwen en voorzichtig te genieten van alles wat er momenteel gaande is.

Wanneer ik die zaterdagochtend in de auto zit en nadenk over mijn intentie denk ik: het is tijd om wakker te worden. Tijd om wakker te worden in mijn eigen leven. Dit is het nieuwe normaal en zo zal het zijn: hier wil ik in ontspannen.

Zweethut

Aangekomen in Bant verzamelen we met het groepje mensen dat de hut in gaat. We zitten in stilte in een kring waar we een offertje maken met daarin onze intentie om mee te nemen de hut in.

“Een zweethut is een eeuwenoude plek van gebed, zuivering en heling. De hut is oa. te vinden bij de indianenstammen in Noord-Amerika. De zweethut bestaat uit wilgentakken die volgens een bepaald patroon in de vorm van een iglo (koepelvormig) zijn gebogen. De hut wordt afgedekt met dekens, zodat het binnen aardedonker wordt.

Deze ceremonie is een oerkrachtig zuiveringsritueel, waarvan het doel is om je geest en je lichaam te reinigen. Je wordt in staat gesteld om je te reinigen en te helen op alle niveaus: fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel. 

Een ceremonie creëert een heilige ruimte waarin processen transparanter, helderder en dieper te ervaren zijn.”

David vertelt: De Indianen zijn van mening dat het leven niet in 1 rechte lijn loopt, maar dat het leven in cirkels loopt. In cirkels van 4 fasen; de fase van de intentie, die van de manifestatie, die van het afscheid en de fase van het herstel. Wanneer ik dit hoor raakt dit mij direct: je intentie uitspreken, je doelen manifesteren, afscheid nemen, herstellen en er krachtiger uitkomen. The Road to Resilience: de weg naar veerkracht, de naam van mijn bedrijf.

Het beetje spanning wat ik had voor het onbekende van de hut valt weg en ik kan niet wachten om naar binnen te gaan.

Aho mi takye Oyasin

Voordat we de hut ingaan worden we gereinigd met salie om ons heen. Op handen en knieën kruipen we 1 voor 1 de anderhalve meter hoogte hut in. We zitten in een kring dicht naast elkaar, om een diepe kuil heen. Ik knoop mijn offer aan een wilgentak. David begint te trommelen en leidt de ceremonie. Van buitenaf worden 1 voor 1 de gloeiendhete stenen uit het vuur aangegeven die in de kuil gaan. 4 stenen voor elke windrichting en een 5e steen voor het centrum. Daarna volgen de rest van de hete stenen. Jeanette strooit verschillende soorten kruiden op elke steen die zorgvuldig in de kuil neergelegd wordt. Wanneer de stapel stenen compleet is gaat de hut dicht.

Het is pik en pikdonker.

In 4 rondes gaan we langs de 4 fasen van het leven. Elke ronde wordt er water op de gloeiendhete stenen gegooid wat maakt dat de temperatuur in de hut tot grote hoogte stijgt. Het wordt heet en toch had ik het heter verwacht. Het is heel goed te doen en na elke ronde gaat de ‘deur’ van de hut even open en komt er frisse lucht binnen. Ik houd het prima vol, wellicht dat mijn sauna ervaring hier goed van pas is gekomen. We zingen mee met David om onszelf af te leiden van de hitte, toch gaat voor mijn gevoel elke ronde supersnel voorbij.

Bij de 3e ronde; de fase van afscheid nemen, van loslaten, begin ik te huilen. Een golf van emoties gaat door mij heen. En wanneer ik denk aan Paul die verderop in het bos met zijn 4-daagse Nature Quest bezig is en ik onze jongens voor mij zie komen de tranen nog sneller.

Na 4 rondes zit de eerste sessie erop en gaan we naar buiten. Daar voelt het heerlijk om de frisse lucht op mijn lichaam te voelen. Ik laat me languit in het gras vallen en voel de warmte binnen in mijn lijf. De emoties nog altijd aanwezig.

Vrouwenkracht

Na even op adem gekomen te zijn gaan we de hut in voor de 2e sessie. Dit keer is niet David de opgieter maar Emanuela. Een vrouw aan het roer! Mijn lieve buddy Tessa plaatst met volledige concentratie de stenen in het vuur. Als bij toeval blijken in de hut alle vrouwen in de hut aan de linkerkant te zitten en zitten alle mannen rechts. Wanneer Emanuela op de trommel begint raak ik vrij snel in een soort trance. Mijn ogen dicht, het ritmische geluid, de hitte. Ik ben vertrokken.

We doorlopen dezelfde 4 fasen, waarbij de hut van Emanuela heter is dan die van David. Ik voel mijn schouders en mij knieën branden. Toch is het opnieuw heel goed te doen. We zingen mee met Emanuela en de tijd vliegt voorbij. Opnieuw bij ronde 3 komen de tranen. Het zweet dat inmiddels van mijn hoofd stroomt vormt een poeltje rondom mijn navel.

Na de 4e ronde zit de zweethut erop. Eenmaal buiten lig ik in het gras en laat mijn emoties de vrije loop. Ik kan op de een of andere manier alleen maar ontzettend diep ademhalen. Ik adem vanuit m’n diepste in en blaas uit. Mijn lijf schokt van de golven die door mijn lichaam heen gaan. Ema komt bij mij zitten en vrij snel vertraagd mijn ademhaling. Wanneer ik van achter mij 2 armen om mij heen voel kan ik me achterover laten zakken.

Ik voel me wakker, veilig en geborgen. Ik voel me fantastisch.

Close

We sluiten af in de kring. Ik heb mijn ogen dicht en het meeste van wat er gebeurt gaat langs me heen. Ik zit volledig in mijn eigen energie. Ineens hoor ik een flard van wat David zegt en ik vang de woorden op: ‘vrouwelijk leiderschap”. Alsof deze hut al niet genoeg over min persoonlijke reis ging is dit wel de kers op de taart.

Wanneer David mij vraagt hoe ik de ceremonie af sluit is mijn antwoord: opnieuw geboren.

~

Bijzondere ervaringen zijn moeilijk onder woorden te brengen. Taal schiet al snel te kort. Wie mij kent weet dat ik groot fan ben van Spinvis. Dit liedje klinkt nu als niet eerder tevoren.

De reis die ik heb afgelegd, het vuur en daarna de dageraad.

“Tussen liefde aan de linkerkant en rechts de eeuwigheid

En in ieder land een vaderland, een overkant en jij

bent de trein, het vuur, de dageraad

Wie je worden gaat

Wie je vroeger bent geweest”