Op naar mijn eerste werkdag bij 365 dagen succesvol. Vanaf het metrostation loop ik richting de rotonde. Links zie ik het gebouw van mijn oude werkgever. Direct komen er herinneringen boven aan die tijd. De gesprekskamers beneden, de trappen naar boven. De flex-plekken. Een auto van een client of een politie-wagen in de straat. Wanneer ik mijn gedachten inzoom; afscheid van een begeleid bezoek beneden in de hal. Een vader…

Ik loop de rotonde op, besef dat ik rechtdoor moet om bij het kantoor van 365 te komen en realiseer mij op dat moment dat ik dat stuk van mijn leven letterlijk links laat liggen. Een zucht. Verlichting. Het is helemaal goed zo. Het verleden ligt achter mij en vandaag begint een nieuw hoofdstuk.

Work hard, play hard

Na een proces van bijna 2 jaar met als anti-climax een tegenslag bij het UWV kwam op een zonnige maandag in oktober alles goed. Een startersregeling via het UWV én een tijdelijke baan bij 365 dagen succesvol. Van de een op de andere dag startte ik als adviseur jaarprogramma in het belteam van 365. Mijn jaarthema van 2016 was ‘Good vibrations’, in 2017 werd dat ‘Spreading the Good vibrations’ en dat werd op de valreep ineens werkelijkheid! Mensen spreken over hun enthousiasme voor 365 en hen inschrijven voor het jaarprogramma. Zo stond ik voor velen aan de start van hun beste jaar ooit.

Het was een hele organisatie; deze baan combineren met thuis. Zeker gezien het feit dat ik de afgelopen 2 jaar wel gewerkt heb, maar aan/met mijzelf. Alleen. Ineens zijn daar weer een werkgever, een team, collega’s, uren en reistijd. Dat gecombineerd met een gezin en het halen/brengen, het op tijd hier en daar zijn, manlief, het dagverblijf, de oppas, sporten, de boodschappen, het huishouden, etc. etc. Een baan waarbij je zoveel mogelijk belt en waarbij het op een gegeven moment ook een soort verslaving wordt; nog 1 belletje, nog 1 mooi gesprek. Thuis belde ik het meest ontspannen en was de drang om door te gaan groter. Gewoon, omdat het zo mooi was om te doen.

Daarnaast de jaarprogrammadagen als deelnemer en de seminars waarbij ik als hostess aanwezig was.

Die combinatie van werk en thuis maakte dat het 3 maanden hard werken was. En wat heb ik er ontzettend veel plezier in gehad. 1 mooie bijkomstigheid van werken bij 365; wanneer er iets te vieren valt wordt dat goed gevierd! Dus bijzondere momenten; sinterklaas, kerst, spelletjes, goed eten, drankjes, dansen en muziek. En live op de werkvloer; Danny Plezier, nu al enorm fan!

Het waren 3 fantastische maanden

Het waren fantastische gesprekken; openheid, eerlijkheid, verbinding en vertrouwen. Studenten, ondernemers, singles, gehuwd of ongehuwd, gescheiden, ouder of geen ouder, man, vrouw. Een diversiteit aan achtergronden en verhalen. Allemaal het verlangen om meer uit het leven te halen. Een wens om te groeien.

Ik heb genoten van ieder moment bij 365; het bellen, het samen sparren met fijne collega’s, de avonden werken op kantoor, de top samenwerking in ons sub-team met Lil en Tes, de eindbaas van de week, de mario-award, de wandelingetjes met collega Paul die even een ontspannen break gaven, het samen sporten, de sauna-momentjes, de dagelijkse gezonde lunches, de chai tea latte, de huddles, de feestjes en bovenal het rinkelen van de bel.

Alles komt samen

En toen vloog de tijd van 19 oktober naar 20 januari. Waren er zomaar 3 maanden voorbij. En was daar het eerste weekend van jaarprogramma 2018. Voor mij de 3e keer een start van het jaarprogramma, maar dit jaar zit ik er niet zomaar alleen als deelnemer voor mijn eigen proces. Dit jaar zit ik hier ook als team-coach van 20 enthousiaste Haarlemmers en 1 Breda-enaar die voor het eerst deelnemen. Tevens ben ik onderdeel van een groep teamcoaches en volg ik het jaar samen met mijn man om onze superrelatie verder uit te diepen. Maar het allermooiste van dit eerste weekend waren de mensen die ik zelf telefonisch heb ingeschreven die naar mij toe kwamen. Mensen die tot nu toe een naam en een verhaal waren en ineens een gezicht kregen. Ik wist dat deelname een goed idee zou zijn en dit weekend ervaren zij dat zelf. Hoe fantastisch super mooi.

Als kers op de taart een ijsbad. Waarin voor mij duidelijk wordt hoe ik gegroeid ben de afgelopen 2 jaar. Ik zie niet langer op tegen iets nieuws of onbekends. Ik maak er niet bij voorbaat al iets negatiefs van. Een ijsbad? Oh, dat zie ik wel op het moment dat het zover is. En als het zover is dan ga ik er voor. (En omdat ik blijkbaar Karlijn ben is 1 bad niet genoeg en ga ik 2 x.)

Een intens weekend vol eye-openers en onverwachte, maar zeer welkome verbinding.

Wat een climax; ineens sta ik dansend in de AFAS live op het podium bij Danny Plezier. Een knaller van een afsluiting van mijn tijd bij 365.

Ik denk terug aan die zonnige maandagmiddag in oktober dat ik gebeld werd door Mirjam met de vraag of ik de volgende dag kon beginnen. Meteen popten er stemmetjes op; zou je dit wel doen, is dit wel iets voor jou, kan je dit wel, straks lukt het je niet, straks faal je. En vrijwel direct koos ik ervoor om die stemmetjes de mond te snoeren en met een kriebel in mijn buik zei ik; JA, ik ben er morgen. Waarom? Omdat ik inmiddels ben gaan geloven dat ik alles kan, juist al lijkt het soms spannend.

En dus ben ik nu klaar voor mijn eigen plan.

“Leef, alsof het je laatste dag is, Leef, alsof de morgen niet bestaat

Leef, alsof het nooit echt af is, Leef, pak alles wat je kan en

ga a a a… “