Selecteer een pagina

Zomaar een reactie van een onbekend iemand op mijn visual die ik een jaar geleden op LinkedIn plaatste, omdat ik destijds op zoek was naar een baan. “Hard werken loont”. Die opmerking is altijd blijven hangen. Misschien omdat ik die persoon niet eens kende, maar diegene op deze manier toch zijn vertrouwen uitsprak. En dat ik daardoor voelde dat ik op de goede weg was.

“Hard werken loont’. Het zinnetje is het afgelopen jaar meerdere malen in mijn hoofd opgepopt. Het roer omgooien, het Jaarprogramma van 365 dagen succesvol, het outplacement traject, een nieuw CV, een visual om mijzelf te presenteren, solliciteren, vrijwilligersfuncties organiseren, een studie, het idee om voor mijzelf te gaan beginnen, het brainstormen, het netwerken, het sparren, het volgen van de StartUp Factory en het schrijven van mijn businessplan. Het was hard werken.

En misschien dat daarom de klap extra hard aan kwam toen halverwege september, na 6 weken zwoegen waarvan 2 weken bloed zweet en tranen, het UWV mij meldde dat ik niet in aanmerking kwam voor de startersregeling.

K.O.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik hier even flink K.O. door was. Is al mijn werk voor niets geweest? Valt mijn droom in duigen? De regeling zou mij juist het zetje in de rug geven dat ik nodig had om een goede start te kunnen maken. En nu had ik niks. Weer een jaar verder. Geen baan, geen zetje in de rug en geen vliegende start. Ik kon eigenlijk niet geloven dat dit dan het eind resultaat zou zijn na al dat harde werken.

Na mij een paar dagen K.O te hebben gevoeld kwam toch die motivatie weer naar boven borrelen. Wie kan mij helpen mijn doel te bereiken, wie kan ik waar voor vragen? Is er niet toch? Valt er misschien? Kan ik eventueel?

Van crisis naar kans

En op zulke momenten komt toch de organisator in mij naar boven. Mensen om mij heen verzamelen, adviezen inwinnen, scenario’s bedenken en een plan maken. Het UWV bleek meewerkend en wilde mijn verhaal opnieuw aanhoren. Dit keer ondersteund door mijn outplacement coach die op fantastische wijze zijn vertrouwen in mij overbracht aan het UWV. En na een ontspannen gesprek keerde ik huiswaarts met de opdracht om mijn businessplan opnieuw aan te passen en de mededeling dat de definitieve beslissing over het wel of niet toekennen van de startersregeling daarna zou vallen.

En zo wist ik de teleurstelling van het niet krijgen van de startersregeling om te buigen naar nieuwe mogelijkheden. Nieuwe scenario’s, nieuwe kansen en een nieuw plan. Het businessplan aanpassen kostte mij moeite, zeer veel moeite. Voor de 3e keer stak ik er uren tijd in. Alles opnieuw lezend, verplaatsend, verbeterend, aanpassend. En na het inleveren van het businessplan kwam er opnieuw een break-down. Ik realiseerde mij dat met de aanpassingen mijn businessplan vele malen sterker was geworden. Een beter plan, sterkere argumentatie, slimmere ideeën en meer kansen. De motivatie en het enthousiasme om voor mijzelf te beginnen waren terug, in het kwadraat. Maar de beslissing lag niet in mijn handen. Ik moest het afwachten. En terwijl ik aan het wachten was kwam het besef dat ik inmiddels bijna 2 jaar weg ben bij mijn vorige werkgever.

Wanneer word ik gezien?

Een proces van 2 jaar. Hard werken loont. Maar wanneer word ik gezien? Wanneer word ik opgemerkt? Wanneer word mijn harde werken beloond?

En toen was daar ineens die maandag. Om 1330 ontvang ik een bericht van het UWV dat zij na ons tweede gesprek en op basis van mijn aangepaste businessplan het vertrouwen in mij hebben en mij de startersregeling toekennen. Als een kind zo blij.

Om 1630 belt 365 dagen succesvol met de vraag of ik 3 maanden voor ze wil komen werken. En de volgende dag wil beginnen.

Van niks in handen naar kunnen kiezen. In een tijdsbestek van 3 uur.

Pen, papier. Schrijven. Bij mijzelf blijven; voelen en luisteren. Wat wil ik het liefste? Hoe ziet mijn ideale scenario eruit?

En de volgende dag heb ik mijn ideale scenario; a la minute een baan bij 365 dagen succesvol en een startersregeling van het UWV om mijn eigen onderneming te starten die in gaat nadat mijn contract bij 365 afloopt.

Van niks naar kunnen kiezen naar en en. In een tijdsbestek van 24 uur.

Kers

En zo komt het dat ik nu mijn eerste werkweek achter de rug heb. Bij een fantastisch nieuwe werkgever. Waarvan ik 100% achter de methodiek sta. En waar het mijn taak is om mijn enthousiasme hierover over te brengen. “Spreading the good vibrations” is mijn thema van 2017, zo stelde ik in januari al vast. Ik schreef in 2015 toen ik mij aanmelde voor het jaarporgramma van 365 dat ik de positiviteit in mijn leven weer wilde voelen én deze over wilde dragen op andere mensen. En zie nu…

En als kers op de taart hoor ik in diezelfde week dat ik volgend jaar coach ben bij 365 dagen succesvol. Happy, happy days.

Resilience

Oftewel veerkracht. Het zegt mij dat uit iets negatiefs veel goeds kan komen. Het zegt mij dat je een crisis als een kans kan zien. En dat woord houdt mij optimistisch, gedreven en in actie.

Resilience. The art of bouncing back.

(Note to self; soms duurt het langer dan je denkt. Veel langer dan je denkt. Maar houd vol. Hard werken loont.)