In juli nam ik het besluit: om écht te groeien in mijn onderneming ga ik nu 1 grote stap terug zetten. Mijn vliegende start wil ik omzetten naar duurzaam succes. Zo nam ik de hele maand augustus vrij. Een maand van bezinning.

Toen half juli deze knoop was doorgehakt dook ik daar op geheel eigen wijze in: ik stelde mij zo voor dat ik 2 dagen per week in de natuur zou zijn om de stilte op te zoeken en inspiratie te vinden. De dagelijkse yoga zou me helpen om de rust te bewaren en de inspiratie om te zetten in creatie. De andere 2 dagen zou ik dan op mijn werkplek zijn om mijn ideeën op papier te zetten. Elke week een andere focus; 1 week gericht op het werken aan de fundering, 1 week gericht op de boekhouding en administratie en 1 week besteden aan acquisitie, etc. etc…

Met deze benadering zat augustus direct dichtgetimmerd.

Ik was toch op zoek naar bezinning???!

Ontvouwen en vertrouwen

Dus besloot ik het anders te gaan doen. Ik wilde niet opnieuw in de valkuil stappen van organiseren, plannen en dichttimmeren. Mijzelf opnieuw alle dagen vastleggen. Om het in de toekomst anders aan te kunnen pakken had ik iets anders te doen!

Dus besloot ik iets geheel tegen mijn eigen natuur in te doen:

Ik besloot de maand augustus leeg te laten.

Heel eventjes voelde dit onwennig. Direct zetten de stemmetjes op: “Nu heb je een maand vrij en nu doe je daar niks mee. Nu heb je tijd om aan je bedrijf te werken en werk je niet. Wat ga je dan doen? Je kan toch niet zomaar een maand gaan niksen?”

Al snel merkte ik dat de stemmetjes naar de achtergrond verdwenen. Omdat ik mij heel zeker voelde over deze stap: dit is wat ik ga doen! Deze maand mag zich ontvouwen en ik vertrouw erop dat het mij brengt wat ik zoek.

Vlieland

Augustus was begonnen en de eerste dagen was ik nog volop aan het werk. Een laatste belangrijkste kernwaardensessie, een paar follow-up gesprekken, de administratie die afgerond moest worden en een flink aantal facturen die de deur uit moesten. Iets later dan gepland startte ik mijn maand van bezinning. Op een avond had ik een borrel met mijn cirkel. Daar deelde ik mijn wens om eens naar Vlieland te gaan. Ik had onlangs eens gegoogled: wat is het kleinste eiland van Nederland waar je kan slapen? Terwijl ik met hen aan het praten was wist ik: ik ga naar Vlieland en dat is niet eenmalig: ik ga daar terugkomen!

Zo vertrok ik op een donderdag met mijn werp-tentje, een backpack met spullen, een notitieblok, etui en het boek van Napoleon Hill onder mijn arm in alle vroegte naar dit prachtige eiland. 4 dagen alleen. 4 dagen rust en ruimte.

Vlieland stal direct mijn hart vanwege het formaat: het aan alle kanten de zee kunnen zien. Mij omringd voelen door water. Beperkt internet. Beperkte keuze mogelijkheden: fiets ik naar Oost of West? Ga ik wandelen of fietsen? Pak ik het strand of het bos? Ga ik naar de Coöp of de Spar? Alles is overzichtelijk. Bedrijf, huishouden en gezin op de achtergrond.

Ik heb gekampeerd, gefietst, gewandeld, geyogaad, gelezen, geschreven, gemediteerd, geademd en geslapen. Ik heb mij koningin van het eiland gevoeld, in mijn eigen duinpan. De wereld aan mijn voeten.

Vlieland bleek het antwoord op wat ik, op wat we, nodig hadden. Ik vond er de rust en ruimte die ik zocht.

Door de afstand van thuis kon ik écht loskomen, ontspannen, slapen en rusten. Doordat daar na 10 maanden de deken van vermoeidheid weg begon te vallen ontstond er ruimte voor gemis, verlangen, inspiratie en creatie. Al op dag 1 miste ik Paul enorm en op dag 4 vormden de losse flarden van de afgelopen dagen in mijn hoofd concrete ideeën.

Waar ik voor Vlieland al ideeën had om “andersom te gaan ondernemen” had ik nu concrete plannen. Rust en ruimte zijn mijn speerpunten. Balans is key.

Baby wijsheid

Eind januari startte ik mijn bedrijf in een periode van flinke vermoeidheid. We sliepen al 4 maanden slecht. Dat slechte slapen van onze jongste zoon begon toen ik na ongeveer 2 jaar thuis te hebben gezeten weer aan het werk ging: een fantastische tijdelijke baan bij 365 dagen succesvol die mij en ons gezin veel tijd kostte. Daarop aansluitend de start van mijn bedrijf. Sinds de start werden de nachten nog onrustiger. Met als eerste dieptepunt april/mei. Als 2e dieptepunt juli. Ik dacht werkelijk: i k   k a n   n i e t   m e e r.

We zochten naar oorzaken en oplossingen voor de onrustige nachten en vonden er geen. Ik zocht de oorzaak bij mijzelf en ging in juni “het gesprek aan” met onze jongste zoon: “Ik weet dat ik druk ben, maar ik doe rustiger. Ik schrap dingen uit mijn agenda, ik plan het minder vol en ik ga vaker naar yoga.” Er veranderde niks.

Nu weet ik dat ik er bijna was. Ik was op het goede spoor, maar het was blijkbaar niet voldoende. Van de 8e versnelling naar zijn 6 is nog steeds te hoog. Op Vlieland is er écht een shift ontstaan.

Ik hoorde gister een podcast waarin gezegd werd dat de baby de meest wijze persoon in huis is.

Sinds ik naar Vlieland ben geweest slaapt hij weer goed. Na 10! maanden.

Lesson learned.